In mijn vorige blog schreef ik al over de enorm gebrekkige staat van de toegankelijkheid in de hoofdstad van Europa. Nu viel mij nog wat anders op toen ik daar rondreed: ik was volstrekt de enige met een rolstoel. Ik heb echt niemand, maar dan ook niemand anders gezien die gebruik maakte van een loophulpmiddel. Geen rollator, geen handbewogen rolstoel, geen scootmobiel, niets. Ook mijn zoon die voor langere afstanden gebruik maakt van een rolstoel bedacht na het zien van al die schots en scheef liggende kinderkopjes dat lopen hem minder energie zou kosten dan rijden met z’n rolstoel.
Toen we de volgende dag in een park aan de rand van Brussel een koude, slappe kop koffie dronken zag ik een ouder echtpaar met een duwwagen met daarin vermoedelijk hun gehandicapte, volwassen dochter. En ik moest denken aan de Belgische medepatiënten die ik ben tegengekomen op Facebook. Zij vertelden iets tamelijk schokkends: in België kom je niet in aanmerking voor een rolstoel wanneer je nog een (piepklein) beetje kan lopen. Laat dit even tot je bezinken.
Wanneer je dus niet in staat bent om meer te lopen dan pakweg de afstand van jouw bed naar de bank, dan wordt dit dus jouw wereld. Als jij de mazzel hebt om nog naar de dichtstbijzijnde supermarkt te kunnen strompelen, dan kan je in ieder geval nog zelfstandig boodschappen doen. Maar werken, sociale uitjes, het bezoeken van een restaurant of museum zitten er allemaal niet meer in. Meedoen is uit den boze, tenzij je financieel draagkrachtig genoeg bent om zelf een rolstoel te kopen.
En mocht je dan al een rolstoel bemachtigd hebben, dan rol je tegen de overige beperkingen aan in de Belgische maatschappij: de veelheid aan drempels, trappetjes, afwezigheid van toegankelijke toiletten, openbaar vervoer, et cetera et cetera.
Nederland had een behoorlijke tik op de vingers gekregen van het VN comité over de gebrekkige uitvoering van het VN verdrag handicap. België heeft ditzelfde verdrag al in 2009 geratificeerd, maar ik verwacht dat die tik nog wat flinker is geweest. Een tripje naar het buitenland is fijn, al was het soms alleen maar om te beseffen dat het altijd slechter kan.
Een illustratief filmpje over de gemiddelde toegankelijkheid die ik tegenkwam in de hoofdstad van België.
Inderdaad een wel zeer gehandicapt toilet