De kwaden

Ik keek naar een aflevering van Radar, de laatste om precies te zijn. Die van 16 december. Het ging over het verdwijnen van de restitutiepolis, waarmee je zelf een zorgaanbieder kunt kiezen. Bij een naturapolis heeft de zorgverzekeraar contracten afgesloten met zorgaanbieders, en alleen van die zorgaanbieders kun je gebruikmaken. Nou ja, niet helemaal. Je behoudt het recht op keuze, maar je moet (fors) bijbetalen.

Mensen kozen voor de – duurdere – restitutiepolis omdat ze dan de zorg kunnen krijgen die ze écht nodig hebben. Veel behandelingen voor aandoeningen die nét niet binnen het standaardplaatje vallen, worden vaak aangeboden buiten het gecontracteerde pakket. Dat komt doordat zorgverzekeraars bepaalde zorg niet willen contracteren of omdat zorgaanbieders onmogelijk binnen de gestelde voorwaarden kunnen werken. Het gevolg? Die zorg valt nu buiten de boot als het op vergoedingen aankomt. En dus kunnen alleen mensen met een dikkere portemonnee nog zorg krijgen die daadwerkelijk geschikt is voor hen.

In de uitzending spraken ze met een vrouw met een ernstige dissociatieve stoornis. Eindelijk, eindelijk had ze een zorgaanbieder gevonden die haar echt kon helpen. Maar omdat de restitutiepolis verdwijnt, moet ze straks honderden euro’s per maand bijbetalen. Haar toegang tot de juiste zorg verdwijnt niet omdat ze niet ziek genoeg is, maar omdat ze niet in de juiste mal past.

Ze interviewden ook topman Wouter Bos, die het volgende zei: “Als wij geen beperkingen zouden opleggen in deze polis, dan zou de premie gigantisch omhoog moeten. Dan leiden de goeden een beetje onder de kwaden.” Ik citeer hem letterlijk. Echt waar.

Dus mensen die specialistische zorg nodig hebben, zijn "de kwaden". Ik wist natuurlijk altijd al dat ik best een beetje kwaad in de zin had. Waarom zou ik geen extra zorgkosten maken, wanneer ik daarvoor verzekerd ben? En ik kijk natuurlijk ook als eerste waar de zorg het duurst is, want dat moet wel de beste zijn. Oh wacht – dat staat helemaal nergens beschreven.

Toegankelijke zorg zou geen luxeproduct mogen zijn. Toch wordt ons zorgsysteem weer wat oneerlijker door het invoeren van een financiële prikkel, en juist dat raakt de mensen die het financieel vaak al niet breed hebben.