Na jaren in een rolstoel te hebben gezeten, beklom ik een berg. En wat voor één. Dit bleek trouwens ook prima mét rolstoel gekund te hebben.

Ik kan het niet meer aanzien... Gelijkheid is geen luxe, maar noodzaak. Een grondbeginsel van democratie. En juist daarom ben ik nu in actie gekomen.

Tijdens een coachingsessie stond een stoel symbool voor mijn aandoening. Wat een eng ding was dat! Het koste me meer dan een uur voordat ik zover was dat ik er in ieder geval een schop tegenaan kon geven.

Een deur die sluit biedt ruimte voor nieuwe kansen. Ik sluit nu die deur. Een blog over loslaten, marketingaversie, hoogbegaafde ondernemers en onverwachte mogelijkheden.

In Noorwegen verleg ik mijn grenzen: ik wandel en ik klim zelfs. Wat maken deze prestaties me trots. Maar ook de twijfel, de angst voor terugval en de vraag: wie ben ik nu dringen zich aan mij op.

Ik zit in misschien wel het mooiste land ter wereld… en toch wil ik naar huis. Heimwee. Mag dit er zijn?

Tijdens een week alleen in Frankrijk geef ik verdriet mee aan het water. Over rituelen, herinneringen en het afsluiten van een moeilijke periode.

Over de innerlijke strijd tussen hoofd en lijf. Door het zwemmen ben ik fysiek sterker geworden, maar dat betekent niet dat ik alles ineens weer kan. Mijn hoofd loopt regelmatig vooruit op mijn lichaam – en op mijn gevoelens. Want ook emotioneel haal ik veel in, en dat kost bakken energie. Dit is een blog over kleine stapjes, terugvallen, vooruitgang, herstel en uiteindelijk over de acceptatie van het moment. Carpe diem – ultima forma.

Na een zoveelste relatiebreuk blijkt mijn neiging om emoties te observeren en weg te redeneren niet meer houdbaar. Ik moet ermee aan de slag. Doodeng, maar ook bevrijdend. Een kwetsbaar, hoopvol en leerzaam proces.

Het is van belang dat bewustwording rond Ehlers-Danlos Syndroom (EDS), een vaak miskende bindweefselafwijking wordt vergroot. Ik heb persoonlijke ervaring met een vertraagde diagnose en de gevolgen van het jarenlang ontbreken van erkenning. Meer kennis, betere diagnostiek en meer begrip voor de patiënten die vaak in een medisch niemandsland belanden is dringend noodzakelijk!

Wat als je na tijden weer wat kunt wandelen, maar daarna toch je rolstoel pakt? Deze blog over veerkracht laat zien hoe je door het inzetten van zichtbare hulpmiddelen je grenzen bewaakt en waarom dat oké is.

Als dokter kun je medische problemen bij familie prima relativeren, als dochter is dit anders. Je moet balanceren tussen zorgen en loslaten.

Mijn zoon stroomt uit het speciaal onderwijs en kiest voor vliegtuigtechniek op het ROC in Hoofddorp. Van HAVO naar een toekomst in de lucht

Twee dagen vol tests voor een DBS-operatie. Hoop op verbetering, maar vooral onzekerheid. Een emotionele rollercoaster. Pfff.

Ziek zijn ben ik gewend, maar dit verplichte rusten maakt me chagrijnig. Misschien moet ik het gewoon omarmen—met een boek en thee in bed.

Openbaar vervoer, regiotaxi, auto lenen... het werkte, maar wat een gedoe. Nu eindelijk weer een eigen auto. Wat een vrijheid!

Een afscheid aan Mars, een zeer veerkrachtige vriend. Je reis gaat door, anders, maar hopelijk net zo mooi.

Wat doe je als je bus kapotgaat, sneeuw roet in het eten gooit en je plannen in duigen vallen? Popcorn inslaan en creatief plannen maken!

Over nodige rust en een frisse start. Wat brandweermannen en suffe boekjes met mijn to-do-lijst te maken hebben?

De donkere dagen voor kerst: tijd om te vertragen, te cocoonen en op te laden. Op zoek naar rust in de hectiek van het jaar.