Marianne Mina

Het lukt me niet meer. Kijken naar al het onrecht in de wereld en niets doen. Het leed in de wereld is gewoon te groot. Dus ik ben begonnen vlakbij huis, met het onrecht in Nederland. Gelijke rechten die steeds meer onder druk lijken te staan -  met de opkomst van het rechts populisme, met politici die onwaarheden roeptoeteren onder het mom van ´maar het had zo kunnen zijn´, een aangenomen motie tegen abortus als mensenrecht, en dan nog maar te zwijgen over alles waar ik als gehandicapte tegenaan loop in deze samenleving.

Ik heb de afgelopen jaren hard gewerkt om via mijn eigen bedrijf misstanden aan te kaarten. Waar ik mijn boodschap heb mogen verkondigen, waren de reacties steeds meer dan enthousiast. En daar bleef het dan bij.

Sinds de wind aan de andere kant van de oceaan een tikje rechts autocratisch karakter heeft gekregen zijn ook hier subsidies gestopt die inclusie en verbetering van toegankelijkheid bevorderen. Dat maakt de strijd eenzaam.

Mijn zusje vertelde me enthousiast dat ze begonnen is als Dolle Mina en dat ze daarvoor spandoeken had beschilderd. Dat triggerde iets in mij. Ik wist alleen nog niet wat.

Bij het schrijven van mijn historische roman die zich afspeelt aan het begin van de vorige eeuw kwam ik in mijn research al veel tegen over de powervrouwen van toen zoals Aletta Jacobs en Wilhelmina Drucker. De beweging van de Dolle Mina´s uit de jaren zeventig is niet voor niets gebaseerd op deze feministes. Toen er even later een oproep voorbij kwam om je aan te sluiten bij de nieuwe Dolle Mina´s wist ik het wél.

Ik wil meedoen aan de verbetering van de positie van vrouwen in de samenleving en aan de verbetering van rechten van minderheden. Want juist dát is democratie!

Een tijd geleden las ik een artikel waarin stond dat het nog 140 jaar zal duren voordat mannen en vrouwen écht gelijke rechten hebben in Nederland. Door mijn stem te laten horen en mee te doen met acties, hoop ik dat de huidige stromingen er niet voor zullen zorgen dat dit nóg langer duurt.

Geen eenzame strijd meer, maar een gezamenlijke.

Tegen onrecht, met elkaar.