Een dagje naar het museum in een rolstoel levert soms meer spanning op dan ontspanning. Hoe ik het toch voor elkaar kreeg om mét mijn rolstoel naar binnen te mogen in een museum.

Een deur die sluit biedt ruimte voor nieuwe kansen. Ik sluit nu die deur. Een blog over loslaten, marketingaversie, hoogbegaafde ondernemers en onverwachte mogelijkheden.

In Noorwegen verleg ik mijn grenzen: ik wandel en ik klim zelfs. Wat maken deze prestaties me trots. Maar ook de twijfel, de angst voor terugval en de vraag: wie ben ik nu dringen zich aan mij op.

Ik zit in misschien wel het mooiste land ter wereld… en toch wil ik naar huis. Heimwee. Mag dit er zijn?

Tijdens een week alleen in Frankrijk geef ik verdriet mee aan het water. Over rituelen, herinneringen en het afsluiten van een moeilijke periode.

Een reis begint vaak al vóór vertrek. Over NS-assistentie, een geannuleerde boeking en de opluchting als het tóch goedkomt. Op weg naar Berlijn!

Over de innerlijke strijd tussen hoofd en lijf. Door het zwemmen ben ik fysiek sterker geworden, maar dat betekent niet dat ik alles ineens weer kan. Mijn hoofd loopt regelmatig vooruit op mijn lichaam – en op mijn gevoelens. Want ook emotioneel haal ik veel in, en dat kost bakken energie. Dit is een blog over kleine stapjes, terugvallen, vooruitgang, herstel en uiteindelijk over de acceptatie van het moment. Carpe diem – ultima forma.

Ik kreeg een eersteklas-ticket aangeboden, maar kon daar geen gebruik van maken vanwege mijn rolstoel. Hoe vergelijkbaar is dat in het dagelijks leven? En hoe zou dit anders kunnen?

Na een zoveelste relatiebreuk blijkt mijn neiging om emoties te observeren en weg te redeneren niet meer houdbaar. Ik moet ermee aan de slag. Doodeng, maar ook bevrijdend. Een kwetsbaar, hoopvol en leerzaam proces.

Het is van belang dat bewustwording rond Ehlers-Danlos Syndroom (EDS), een vaak miskende bindweefselafwijking wordt vergroot. Ik heb persoonlijke ervaring met een vertraagde diagnose en de gevolgen van het jarenlang ontbreken van erkenning. Meer kennis, betere diagnostiek en meer begrip voor de patiënten die vaak in een medisch niemandsland belanden is dringend noodzakelijk!

Er was enige verwarring: ik meldde me aan bij de balie zonder rolstoel, maar bleek niet door de draaideur te kunnen vanwege die rolstoel. Hoe gaan mensen om met dit grijze gebied?

Wat als je na tijden weer wat kunt wandelen, maar daarna toch je rolstoel pakt? Deze blog over veerkracht laat zien hoe je door het inzetten van zichtbare hulpmiddelen je grenzen bewaakt en waarom dat oké is.

Wat als je op hulpstoffen reageert? Leidt het gebrek aan kennis en begrip bij zorgverleners ertoe dat de medicijntoegankelijkheid afneemt?

Als dokter kun je medische problemen bij familie prima relativeren, als dochter is dit anders. Je moet balanceren tussen zorgen en loslaten.

Mijn zoon stroomt uit het speciaal onderwijs en kiest voor vliegtuigtechniek op het ROC in Hoofddorp. Van HAVO naar een toekomst in de lucht

Twee dagen vol tests voor een DBS-operatie. Hoop op verbetering, maar vooral onzekerheid. Een emotionele rollercoaster. Pfff.

Waarom kwijlen bij mooie rolstoelen als we ze ook kunnen gebruiken? Tijd voor een toegankelijker PGB en écht passende hulpmiddelen!

Toegankelijkheid in het zwembad: mijn rollator mag niet mee de doucheruimte in, maar een vervangende rollator regelen is geen prioriteit.

Gebruik geen ANP-foto's zonder licentie! Een dure les: 390 euro boete voor een foto van twee treindeuren. Een wijze les...

Ziek zijn ben ik gewend, maar dit verplichte rusten maakt me chagrijnig. Misschien moet ik het gewoon omarmen—met een boek en thee in bed.