top of page
  • Linkedin

Toegankelijk vervoer, een uitdaging

Foto van schrijver: Marianne NijnuisMarianne Nijnuis
Foto van de huurauto: een grijze kangoo, die heel schattig staat te wezen op mijn grote parkeervak voor de deur.

Op 3 januari jl. is mijn auto officieel ter ziele gegaan. Wachtend op mijn nieuwe bolide dacht ik die tijd te kunnen overbruggen door gebruik te maken van het openbaar vervoer in combinatie met de regiotaxi of door de auto van mijn vader te lenen.

Ik moet heel eerlijk bekennen dat dit verwende nest gewoon niet zonder auto kan. Theoretisch gezien kan het natuurlijk prima; hordes mensen doen het ook, zonder morren. Maar ik kan het niet, vind ik.


En het zit juist in de kleine dingen. Zullen we morgen even naar de winkels in Hilversum gaan? Oh nee, geen auto. Natuurlijk kom je heus wel bij de winkels, maar het is een stuk lastiger en kost veel meer tijd. Zo ben ik drie kwartier tot een uur onderweg, terwijl dat met de auto in een kwartier kan. En dan heb ik gelijk een ruimte bij me waar ik een dutje in kan doen, zodat ik niet na een half uurtje alweer terug moet.

Zullen we even naar de Mediamarkt gaan? Ik vind het soms fijn om een apparaat eerst even te zien en vast te houden voordat ik het koop. Oh nee, geen auto. Natuurlijk kom je heus wel bij de Mediamarkt, maar waar ik met de auto in 30 minuten heen en weer rijd, kost dat met het openbaar vervoer drie keer zoveel tijd. Waarvan anderhalf uur rollend. Dat betekent dat ik dat niet eens kan doen met mijn zoon, die niet drie kwartier achter elkaar kan lopen. Met z'n tweeën in de bus kan ook niet, want daar mag maar één rolstoel tegelijk in. De regiotaxi is dan de enige andere optie, maar dan moet je er rekening mee houden dat deze een half uur te vroeg of te laat kan komen. Kortom, ik heb deze ritjes even uitgesteld.

De auto lenen van mijn vader was gelukkig wel een optie. Dat kostte me alleen extra tijd, omdat ik hem niet steeds wilde vragen de auto te brengen. Maar het leverde me ook gezelligheid op. Dan fietste ik naar mijn ouders toe, ongeveer een kwartier, dronk daar een kop koffie gedurende een uur, ging weer terug naar huis, ongeveer tien minuten, laadde daar de reserverolstoel in en ik kon op pad.


Ik realiseer me dat ik in een enorme luxepositie verkeer doordat ik én gebruik kan maken van het openbaar vervoer, én van de regiotaxi, en ook nog de beschikking heb over een auto die ik kan lenen. En toch. Toch ben ik als een kind zo blij dat ik sinds gisteren een aangepaste huurauto heb, die ik kan gebruiken totdat mijn nieuwe auto klaar is.


55 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
Popcorn

Popcorn

Commentaires


Meer nieuwe Blogs? 

Bedankt voor het inschrijven!

Blijf op de hoogte van nieuwe Blogs! 

Bedankt voor het inschrijven!

© 2024 door Marianne Nijnuis.
Met een beetje hulp van Wix.com

bottom of page