Ik sprak deze week met twee medetrainers als voorbereiding op een workshop die we gaven voor de gemeente Rotterdam. Eén van hen vertelde dat hij blij was met zijn beperkingen omdat die hem zoveel inzicht hadden gegeven. Ook mijn andere collega kon zich geen leven zonder beperking voorstellen. Ik was even van mijn stuk gebracht. Ik wil immers zo graag leven zonder dat ik continue rekening hoef te houden met mijn beperkte mobiliteit, met mijn verminderde gehoor of met mijn minipotje energie. Ben ik dan nog geen volleerde zieke, vroeg ik mij af en moet ik gewoon nog wat meer jaren ervaren hoe het is om te leven met deze aandoening? Zijn mijn collega’s het gewoon gewend? Ik kwam er niet uit en liet het voor wat het was.
Ik heb sinds kort een coachee, die bij mij in de leer is over hoe je dat doet als chronisch zieke, als gehandicapte. Ik sprak haar later diezelfde week en het gesprek kwam op mijn verwondering over mijn collega’s die blij zijn met hun aandoening.
‘Oh ja, dat snap ik wel,’ zei ze.
‘We draaien de rollen even om,' sprak ik. 'Leg mij dat nou eens uit. Ik wil gewoon weer eens zo’n lange wandeling maken.’
‘Nou, als ik deze aandoening niet had gehad, had ik nooit kennis gemaakt met ál die bevlogen collega-ondernemers, had ik nooit zo hard op de rem getrapt voor mezelf, was ik daardoor door blijven rennen, had ik geen tijd gehad om de liefde te ontdekken of om te ontdekken waar ik écht blij van word.’
Ik liet haar woorden even op me inwerken. Ik proefde ze en ik voelde ze waarna ik mijn bewondering uitsprak. ‘Je bent bij mij in de leer, maar hiervan kan ík echt iets leren. Je hebt zo gelijk.’
Ja, met deze zienswijze heeft mijn aandoening me zeker veel gebracht. Ik kan niet meer lopend wandelen, maar ik kan dat wel zittend doen in mijn luxe zetel. De liefde kwam op mijn pad en we passen elkaar zo goed, mede door onze aandoeningen. Ik heb de afgelopen jaren zoveel mooie mensen leren kennen die met zoveel passie doen wat ze doen, voor andere mensen met een beperking of zich zo graag willen laten voorlichten om deze groep volledig te betrekken bij de maatschappij. Ik heb dankzij mijn aandoening me eindelijk kunnen storten op mijn liefde voor het schrijven en ik heb de dappere stap gezet om een eigen bedrijf te starten. Dus, hierbij zeg ik, wellicht nog wat weifelend: ik ben blij met mijn aandoening!
Comments