Iedereen maakt weleens een fout. Ook ik. In een blog over het openbaar vervoer had ik een foto geplaatst van twee treindeuren met een rolstoelsymbool erop. Ik had een verwijzing gemaakt naar het Noordhollands Dagblad, omdat ik daar die foto had gevonden. Dat was niet de juiste werkwijze. Ik had de bron van de foto moeten opsporen, díe partij moeten aanschrijven en moeten vragen of ik de foto mocht gebruiken.
Ik had de pech dat díe partij het ANP was, en het ANP is nogal bezitterig ten aanzien van zijn foto’s. Het ANP werkt samen met meerdere partijen die als businessmodel hebben het actief opsporen van foto’s op het internet die zonder hun expliciete toestemming en bijbehorende betaling zijn gebruikt. Zo’n partij, vanaf nu aangeduid als Bloedhond, benadert dan de gebruiker en sommeert deze om onmiddellijk de licentie te betalen, inclusief de kosten die Bloedhond heeft gemaakt om de foto op te sporen en jou te benaderen, het totaal vermeerderd met btw. Of ik dus 390 euro wilde aftikken. Voor een foto van twee treindeuren.
Eh nee, dat wilde ik liever niet. Dus heb ik onmiddellijk de foto verwijderd, mijn excuses aangeboden en aangeboden om een kleiner bedrag te betalen. Maar daar wilde Bloedhond niet aan. De schade was immers al geleden. Ik denk dan aan een huilende fotograaf wiens foto bij een blogje staat over het vervoer per trein van een gehandicapte vrouw zonder dat hij genoemd wordt.
Ik heb overleg gehad met een advocaat, en ook zij gaf aan dat het auteursrecht redelijk strikt is, maar dat het bedrag wel iets is om over te discussiëren. Ze had nog wat adviezen voor het schrijven van een reactie. Maar ook daar bleek Bloedhond uiterst star. Nou, vooruit dan maar: ik kreeg 20% korting voor het gebruik van de foto voor maar liefst een jaar.
Ik heb maar betaald, ook om van het gezeur af te zijn. Het was een wijze les. Een dure les. Eentje die ik niet meer vergeet. Dus, medeblogschrijvers: leg je eigen fotobank aan, gebruik AI en plaats vooral nooit iets van het ANP!
コメント