top of page
Foto van schrijverMarianne Nijnuis

kwetsbaarheid en veerkracht

Ontmoetingen die verbinden


Ik zit op een hoge stand in mijn rolstoel met de microfoon in mijn handen. Ik lag naar de moderator van het event die op zijn beurt naar mij lacht. Een vrouw op de voorgrond lacht ook naar mij.

Ik was op een evenement om te leren hoe ik mijzelf (nog) beter in de markt kan zetten. Een zaal vol ondernemers, de meesten klein, sommigen wat groter, het grotendeel onervaren en een enkeling zeer ervaren. Zet allemaal ondernemers bij elkaar in één ruimte en ze gaan onderling contact leggen. Ondernemers zijn namelijk mensen. Als ondernemers onderling contact gaan leggen, heet dat netwerken. Ik heb dus als een malle genetwerkt die dag.

Daarin werd ik een handje geholpen door de leider van het evenement. Hij liet mij mijn pitch houden en stelde nog wat leuke, aanvullende vragen zodat ik mijn verhaal en daarmee mijn bedrijf goed voor het voetlicht kon brengen.

Naderhand kwamen er meerdere mensen naar mij toe, waaronder een vader van een jonge vrouw met dezelfde aandoening als ik heb. Hij was heel erg geraakt door mijn verhaal, door de kwetsbaarheid die ik liet zien en de kracht die ik daaruit heb geput.

Even later sprak ik nog een man, wiens vrouw dezelfde diagnose heeft. Hij wilde gewoon even contact.

Mannen van jonge vrouwen die ongelofelijk veel tegenslagen te verwerken hebben gehad met betrekking tot hun lijf en toch ook gewoon doorgaan waar het kan.

Later die week sprak ik met een patiëntvertegenwoordiger over kwetsbaarheid en hoe moeilijk het is om dat te kunnen laten zien, dat er zo weinig begrip is van mensen om je heen die niet snappen wat je hebt, dat je je soms zo eenzaam kunt voelen omdat jij die enige lijkt te zijn met jouw aandoening. Dat daarom dat onderlinge contact tussen mensen met dezelfde aandoening zo belangrijk is. Lotgenotencontact dus, waar soms zo denigrerend over wordt gedaan, dat de naam niet goed zou zijn.

Om het belang van her- en erkenning te bevestigen kwam ik op LinkedIn een bericht van een jonge man tegen die dapper durfde uit te spreken dat hij als volwassen man een eetstoornis heeft. Dezelfde eetstoornis die mijn zoon ook heeft. Ik liet mijn zoon dan ook gelijk deze ‘bekentenis’ lezen en hij werd er helemaal blij van. Hij voelde zich ter plekke gesterkt.

Mensen. Ze kunnen ondernemer zijn, patiënt of allebei, maar onderschat nooit het belang van netwerken, welke naam je er ook aan geeft.  

35 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


Meer nieuwe Blogs? 

Bedankt voor het inschrijven!

bottom of page