Vier jaar rolstoel, deel 2 Ongemak

Ongemak Synoniem: defect, handicap, mankement, tekortkoming, hinderpaal.

In mijn vorige blog schreef ik, dat ik inmiddels vier jaar in een rolstoel zit. Of beter, dat ik dat ding nodig heb voor de langere afstanden. Dat wil zeggen alles meer dan in of rondom het huis. En dat ik nog steeds weerstand voel tegen die stoel.

Ik denk dat ik wel durf te stellen dat ik de schaamte voorbij ben. Komt mijn weerstand misschien van het gedoe dat zo’n stoel oplevert? Alles kost immers meer tijd. Als ik met de stoel wil winkelen, dan kan ik twee dingen doen: of vanuit huis naar het dorp rollen met een maximum van 6 km/u of mijn rolstoel met een liftje omhoog takelen in mijn bus en bij de parkeerplaats naar beneden takelen. Na de boodschappen er weer in en thuis er weer uit. Ook dit liftje is keurig aangepast op het bejaarden-gehandicaptentempo wat blijkbaar een vereiste is in deze branche. Dit kost me dus in totaal minstens tien minuten extra. Tien minuten is best veel in mijn hoofd.

Als ik ga fietsen naar de winkels, ben ik stukken sneller. Mijn sportieve driewieler gaat met gemak 25 km/u (en vormt dus een grote uitzondering binnen deze branche) en ik ga alleen al daarom veel liever daarmee op pad. Alleen kan ik dan maar één of hooguit twee kleine winkels binnen omdat er niet meer rek in de benen zit. Ik begin altijd heel stoer, kwiek lopend met mijn stok (die mee kan op de fiets in een heuse stokhouder) om aan het eind van de winkel paniekerig om me heen te kijken of er geen toonbank is waar ik nonchalant tegen aan kan hangen om even uit te rusten.

Rollend door een winkel is dus veel relaxter omdat er geen tijdsdruk op zit voor wat betreft de energievoorraad van mijn benen. Maar dan tref je in een gangpad, waar jouw lievelingsnootjes staan, een zeer grote doos of een pallet met dozen, alwaar het winkelpersoneel druk mee is om de voorraden aan te vullen. Behendig manoeuvreer ik hierlangs, ijlings langs pakken scherend die ik nog net niet uit het schap mik met die uitstekende hoofdsteun.

Wat ook een leuke is wanneer je met een rolstoel gaat winkelen, is de tas. Mijn rugzak hangt achterop mijn stoel om daarin de boodschappen mee te nemen. Het vergt nog best wat acrobatische toeren om je boodschappen achter je rug op te bergen. Ik kan ook op mijn voetenplank een tas plaatsen. Met één hand houd ik deze vast terwijl één been zijdelings langs de tas naast de voetenplank bungelt.

Ik denk dat dit alles best wat van mijn weerstand verklaart.